پزشکی مبتنی بر شواهد در بوته ی نقد: ضرورت پرداختن به پزشـکی مبتنی بر شواهـد حقیقـی

قریب ربع قرن از زمانی که گروه پزشکی مبتنی برشواهد (evidence-based medicine [ebm]) آن را به عنوان «رویکردی جدید» برای آموزش و پرداختن به (practice) پزشکی بالینی اعلام کردند، می گذرد. این رویکرد جدید که بر ترکیب سه عنصر استفاده از بهترین شواهد حاصل از پژوهش، مهارت بالینی و ارزش ها و ترجیحات بیمار استوار بود، در عمل رویکردهای سنتی مبتنی برعلوم پایه و پاتوفیزیولوژی بیماری ها را با استفاده از شواهد، اساساً کارآزمایی های بالینی تصادفی شده ی دارای گروه شاهد با کیفیت بالا، در کنار مهارت بالینی و توجه به نیازها و خواسته های بیماران جایگزین کرد. به هر روی ebm نیز مانند سایر رویکردهای به پزشکی بالینی خالی از نقد نبوده و نیست. در این مقاله تلاش مروری اجمالی بر برخی از کاستی های ebm انجام شده و معرفی کوتاهی از آنچه از آن به عنوان ebm حقیقی یاد می شود ارائه گردد. راه کارهای نیل به ebm حقیقی نیز مورد بحث قرار می گیرند.